Połonina Wetlińska, Bieszczady; Trefl 1500

[jola]

Piękny widok. I wspaniałe, wędrownicze wspomnienia...

[aneta]

Potwierdzam, są przepiękne Jestem praktycznie świeżo po układaniu i potwierdzam. Zdjęcia jeszcze nie w pełni oddają piękno tego obrazka.

Co ciekawe, widzę, że miałaś bardziej pokręcony wykrojnik. Dla porównania mój obrazek:
http://puzzleforum.pl/download/file.php ... &mode=view

[Wojciech]

Piękny obrazek. Gdyby był w 2k to też bym go miał.

[Kotti32]

Mi w tym obrazku podoba się słoneczko i niebo. Jakoś za górami nie przepadam jeśli chodzi o puzzle. Ale całość nawet wpada w oko

[jola]

Jakoś za górami nie przepadam jeśli chodzi o puzzle.

Ja w ogóle nie przepadam za górami. Zwłaszcza na żywo. Od dawna staram się zrozumieć himalaistów i alpinistów, którzy na pytanie, dlaczego idą na wspinaczki w góry, odpowiadają "bo góry są". Podziwiam ich za odwagę i sprawność, ale ogromnego ryzyka, zaspokojenia potrzeby adrenaliny kosztem przerażenia najbliższych, nie rozumiem. Tak, jak nie rozumiem wojowników MMA. Nie rozumiem sportów, w których sukces jest mierzony niszczeniem zdrowia rywala i swojego.

Na obrazkach góry są często piękne. Dalekim, abstrakcyjnym pięknem. Bieszczady to nie góry. To pagórki, porośnięte lasami, krzewami i trawami. Skały można tam znaleźć, ale trzeba ich szukać. Bywałam tam często i długo, jedyna skała, którą lubiłam, to Hnatowe Berdo (tak nazywali to miejscowi) na Połoninie Wetlińskiej. Skała wysokości dwupiętrowego budynku w otoczeniu zieleni. Taki przerywnik krajobrazowy.

Kiedy zobaczyłem puzzle z tej Połoniny, kupiłam natychmiast. I cieszę się, że to zrobiłam.

[agnieszka_n_86]

Ale ładne

[ridibunda]

Bieszczady to nie góry. To pagórki, porośnięte lasami, krzewami i trawami. Skały można tam znaleźć, ale trzeba ich szukać. Bywałam tam często i długo, jedyna skała, którą lubiłam, to Hnatowe Berdo (tak nazywali to miejscowi) na Połoninie Wetlińskiej. Skała wysokości dwupiętrowego budynku w otoczeniu zieleni. Taki przerywnik krajobrazowy.

Oj uważaj z takimi stwierdzeniami, Bieszczady to jak najbardziej góry, nie można ich lekceważyć. Powyżej linii lasu, na połoninach praktycznie zawsze wieje tak, ze łeb urywa. Ludzie z przekonaniem że to zwykłe pagórki idą nieprzygotowani i potem trzeba im pomagać w zejściu, albo wybierają się np. na drogę krzyżową na Tarnicę w marcu i zdziwieni, że tam śnieg i lód, i GOPR nie puszcza... To góry, górom należy się szacunek.

[jola]

Oj uważaj z takimi stwierdzeniami, Bieszczady to jak najbardziej góry, nie można ich lekceważyć.

Nie ma cienia lekceważenia w moich stwierdzeniach. Określenia "pagórki" nie użyłam w sensie pejoratywnym czy lekceważącym, a tylko dla podkreślenia różnicy między zielonymi Bieszczadami a skalistymi górami. Znam - znałam - Bieszczady bardzo dobrze. Bywałam tam w pojedynkę upalnym latem, przez dwa tygodnie żywiąc się tylko jagodami, jako wypełniacz stosując zabrany ze sobą kisiel. Jedyne ciepłe jedzenie, dzięki menażce i wodzie ze strumieni. Bywałam i zimą, gdy ze śniegu wystawały tylko wierzchołki sosen i świerków. I nikt nigdy nie pomagał mi w powrocie do cywilizacji. Napisałam "znałam", bo to zamierzchłe lata, sześćdziesiąte XX wieku. Próbowałam odwiedzić znów te góry 30 lat później. Nawet się na nocleg nie zatrzymałam. Ruch jak w wielkim mieście, hotele, stadniny koni, tłumy turystów.

Bieszczady są silne i groźne, nie znoszą lekceważenia. Nie znam ich dziś, i nie tęsknię, by poznać. Teraz na pomoc miejskim zdobywcom krzyżowej drogi na Tarnicę spieszy GOPR. W czasach, które wspominam, nikt nie spieszył na pomoc wędrującym po połoninach Wetlińskiej i Caryńskiej, odwiedzającym Komańczę, Lutowiska czy Cisnę. Przez dwa tygodnie częściej spotykałam rysie niż ludzi. I takie wspomnienia chcę zachować. Właśnie w tych zielonych pagórkach, jakże różnych od zimnych skał Alp czy Himalajów.

To nie znaczy, że Bieszczady są lepsze czy gorsze od Himalajów. Rzecz gustu. Mój gust preferuje zieleń.

[ridibunda]

Oj uważaj z takimi stwierdzeniami, Bieszczady to jak najbardziej góry, nie można ich lekceważyć.

Nie ma cienia lekceważenia w moich stwierdzeniach. Określenia "pagórki" nie użyłam w sensie pejoratywnym czy lekceważącym, a tylko dla podkreślenia różnicy między zielonymi Bieszczadami a skalistymi górami. Znam - znałam - Bieszczady bardzo dobrze. Bywałam tam w pojedynkę upalnym latem, przez dwa tygodnie żywiąc się tylko jagodami, jako wypełniacz stosując zabrany ze sobą kisiel. Jedyne ciepłe jedzenie, dzięki menażce i wodzie ze strumieni. Bywałam i zimą, gdy ze śniegu wystawały tylko wierzchołki sosen i świerków. I nikt nigdy nie pomagał mi w powrocie do cywilizacji. Napisałam "znałam", bo to zamierzchłe lata, sześćdziesiąte XX wieku. Próbowałam odwiedzić znów te góry 30 lat później. Nawet się na nocleg nie zatrzymałam. Ruch jak w wielkim mieście, hotele, stadniny koni, tłumy turystów.

Bieszczady są silne i groźne, nie znoszą lekceważenia. Nie znam ich dziś, i nie tęsknię, by poznać. Teraz na pomoc miejskim zdobywcom krzyżowej drogi na Tarnicę spieszy GOPR. W czasach, które wspominam, nikt nie spieszył na pomoc wędrującym po połoninach Wetlińskiej i Caryńskiej, odwiedzającym Komańczę, Lutowiska czy Cisnę. Przez dwa tygodnie częściej spotykałam rysie niż ludzi. I takie wspomnienia chcę zachować. Właśnie w tych zielonych pagórkach, jakże różnych od zimnych skał Alp czy Himalajów.

To nie znaczy, że Bieszczady są lepsze czy gorsze od Himalajów. Rzecz gustu. Mój gust preferuje zieleń.

Ale super, bardzo Ci zazdroszczę takich przeżyć. Fajnie to opisałaś, ja pomimo bliskości Bieszczad nie chodziłam dużo po nich, tak jakoś wyszło.
Właśnie miejskim zdobywcom krzyżowej drogi na Tarnicę, jak to super ujęłaś, wpadnie w oko stwierdzenie, ze Bieszczady to pagórki, i potem zdobywają tę Tarnicę w adidaskach i polarku w połowie marca i ściąga ich GOPR, dlatego zwróciłam uwagę na te słowa.
Pozdrawiam serdecznie górołaza.

[jola]

… ja pomimo bliskości Bieszczad ...

Wykorzystam Twoją bliskość tych okolic. Jak mówi się w ich pobliżu, Bieszczad czy Bieszczadów? Spece językowi nie mają o tym niepodważalnie jednakowego zdania.

Pozdrawiam wzajemnie.

[ridibunda]

… ja pomimo bliskości Bieszczad ...

Wykorzystam Twoją bliskość tych okolic. Jak mówi się w ich pobliżu, Bieszczad czy Bieszczadów? Spece językowi nie mają o tym niepodważalnie jednakowego zdania.

Pozdrawiam wzajemnie.

Bieszczad, nigdy Bieszczadów Ja też nie wiem, jak jest poprawnie, z ciekawości zapytam koleżanki - polonistki. Tak naprawdę nigdy się nad tym nie zastanawiałam, bo oczywiste zawsze było że Bieszczad. Chociaż w języku mówionym u nas się używa sformułowania typu np. - dokąd jedziesz? - w Bieszczady.

[jola]

Bieszczad, nigdy Bieszczadów ... dokąd jedziesz? - w Bieszczady.

Tak zawsze słyszałam w miejscowych rozmowach. Pierwsze słyszane "Bieszczadów" mocno mnie raziło. A ostatnio słyszę i czytam to coraz częściej. Bardzo jestem ciekawa zdania żyjącej na miejscu polonistki.

[jagabaga]

… ja pomimo bliskości Bieszczad ...

Wykorzystam Twoją bliskość tych okolic. Jak mówi się w ich pobliżu, Bieszczad czy Bieszczadów? Spece językowi nie mają o tym niepodważalnie jednakowego zdania.

Pozdrawiam wzajemnie.

Bieszczad, nigdy Bieszczadów Ja też nie wiem, jak jest poprawnie, z ciekawości zapytam koleżanki - polonistki. Tak naprawdę nigdy się nad tym nie zastanawiałam, bo oczywiste zawsze było że Bieszczad. Chociaż w języku mówionym u nas się używa sformułowania typu np. - dokąd jedziesz? - w Bieszczady.

Obie formy są poprawne - np.:
https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Bieszczady;2218.html
https://obcyjezykpolski.pl/z-bieszczad-i-z-bieszczadow/

[Wojciech]

Piękny widok. I wspaniałe, wędrownicze wspomnienia...

Widok bardzo piękny. Taki wspomnienia jak opisałeś, to ja rozumie i podziwiam.
Takie wyprawy budują charakter człowieka.
Stare dobre czasy...

[Vicky]

Obraz na pewno ciekawy. Podoba mi się, choć nie układam ostatnio "widokówek".