Skąd się bierze woda sodowa? (Tadeusz Baranowski), Wydawnictwo Ongrys 560

[kallarepka]

Puzzle w rozmiarze nietypowym - 560 elementów ma rozmiary niemal takie jak 1000 - 56x42 cm, elementy duże jak dla małych dzieci.
Jakość na 5-. Piękne soczyste kolory, puzzle dość sztywne, choć niezbyt grube, jeszcze gdyby były lepiej docięte, byłoby idealnie. Powierzchnia gładka, lekko błyszcząca. Co prawda rozpadają się podczas układania, ale spasowane dobrze.
Nie kosztowały mało, ale za takiego autora byłam gotowa tyle zapłacić. Chętnie zresztą poukładałabym więcej rysunków Tadeusza Baranowskiego.

Mąż mi mówi, że pokazana tu scena to ta, w której Billowi Bąbelkowi śni się koszmar w zamku wampirów. Czytaliście? Pamiętacie?



A tutaj obydwaj bohaterowie - Bill Bąbelek i Buffalo Kudłaczek

[edorka]

Aż mi się uśmiech pojawił jak przeczytałam tytuł wątku
Czytałam, niewiele pamiętam z samej treści, ale obrazek jak najbardziej!

Fajności, gratuluję

[Nisia]

Ale świetne pamiętam tą bajkę, coś tam czytałam, chociaż tak jak Edorka, niewiele pamiętam

[Canuck]

Super puzzle. Szkoda, że nie 1000.

Czytałem. Dobrze pamiętam. Komiks z czasów dzieciństwa. Kudłaczek i Bąbelek, wielbiciele wody sodowej, szukali jej żródła. Co jakiś czas pojawiał się wódz indiański i chciał opowiedzieć dowcip. "Ależ wodzu, co wódz...".
W jeszcze bardziej absurdalnym tonie utrzymana była druga historia w komiksie; o przygodach profesorka Nerwosolka i jego asystentki Entomologii Motylkowskiej. Gdzieś nadal mam "Jak ciotka Fru-Bęc uratowała świat od zagłady" Baranowskiego. Również dobra pozycja.

[kallarepka]

Super puzzle. Szkoda, że nie 1000.

Czytałem. Dobrze pamiętam. Komiks z czasów dzieciństwa. Kudłaczek i Bąbelek, wielbiciele wody sodowej, szukali jej żródła. Co jakiś czas pojawiał się wódz indiański i chciał opowiedzieć dowcip. "Ależ wodzu, co wódz...".
W jeszcze bardziej absurdalnym tonie utrzymana była druga historia w komiksie; o przygodach profesorka Nerwosolka i jego asystentki Entomologii Motylkowskiej. Gdzieś nadal mam "Jak ciotka Fru-Bęc uratowała świat od zagłady" Baranowskiego. Również dobra pozycja.

Ja też miałam w dzieciństwie jeden z komiksów Baranowskiego. Nie pamiętam już teraz który. Pamiętam za to, że poczucie humoru i ironia były dla mnie z jednej strony fascynujące, a drugiej dziwne.
Na pewno jedyne w swoim rodzaju.

[edorka]

Ależ wodzu, co wódz... pozostało ze mną do dzisiaj. Niestety wyszło z użycia, bo nikt nie wie o co chodzi....

[Gregory]

Ha! Nawet nie wiedziałem, że ma to jeszcze w pamięci Nie wiem jak było z moim czytaniem ale komiks miałem.

[Czak Noris]

Jeden z fajniejszych komiksów. Ten, Tytusy, Kajki, Kleksy to były tytuły.

Ależ wodzu, co wódz... pozostało ze mną do dzisiaj. Niestety wyszło z użycia, bo nikt nie wie o co chodzi....

No niestety, gimby nie znajom.

[Wojciech]

Ależ wodzu, co wódz... pozostało ze mną do dzisiaj. Niestety wyszło z użycia, bo nikt nie wie o co chodzi....

No niestety, gimby nie znajom.

Chyba coś mnie ominęło w dzieciństwie. Nie jestem z gimbazy, ale też nie znam. Idę się dokształcić.

[Czak Noris]

Komiks ukazał się w 1976, popularny był w latach 80-tych, na początku 90-tych pojawiły się spidermeny i inne nietoperki i wyparły stare dobre tytuły, jak ktoś miał okazję dorastać w tych czasach, to się na Baranowskiego nie załapał. A może po prostu miałeś pecha i za PRLu akurat do Twojego Ruchu nie dowieźli?

[Czak Noris]

Czytaliście? Pamiętacie?

No jak nie, jak tak Ze dwadzieścia lat już tego w rączkach nie miałem, ale te charakterystyczne mordy dalej siedzą w głowie. Najbardziej pamiętam taki obrazek, co to chyba na całą stronę był (a w komiksach to raczaj rzadkość), jakiś stwór ala Lochness czy coś takiego, pamiętam, że za dzieciaka lubiłem się gapić na niego. Zamiłowanie do dziwnych stworków zostało mi do dziś, dlatego tak bardzo polubiłem zozovillki. Ale całe komiksy były super w niepowtarzalnym klimacie.

A ten obrazek z puzzli to już w ogóle mistrzostwo świata. Coś ala JvH, ale dużo fajniejszy klimacik.

Ech, od razu człowiek czuje się trzydzieści wiosen chudszy

[yarkoos]

Świetne puzzle (oczywiście, że elemantacja za mała) nawiązująca do jednego z komiksów, które kształtowały moje poczucie humoru. Był czas, że znałem na pamięć a tekst o wodzu wymieniamy, z kolegami, do dziś ("Ten o gąsce Balbince?").

Jeśli będzie zainteresowanie - widziałem w sieci wersję elektroniczną. Mogę pokierować

Sam mam wersję oryginalną, papierową. Odpowiednio nadgryzioną zębem czasu (może także własnymi mleczakami). Widać również moje pierwsze próby rysowania (bo przecież nie pisania) liter na okładkach.

[edorka]

To ja przepraszam....