Zacznijmy więc całkowicie niezaskakująco od sortowanka, do tych medytacyjnych czynności, ludy nordyckie zapewne poleciłyby użycie tacek o wdzięcznej nazwie "SMÅÄTA", nie wiedzieć czemu, często mylonej z nazwą tekstylnego przyrządu do konserwacji powierzchni płaskich, owe tacki można nabyć tylko w całkowicie nie należącym do Islandii sklepie budowlanym na cztery litery, i nie jest to ten z gąską w logo. (gę gę) Krążą plotki, jakoby wypowiadanie na głos pewnych nazw dostępnych tam artykułów, przywoływało przedwiecznych, ale kto by tam wierzył w te brednie. Abstrahując już od skandynawskiego rynku budowlanego - dawno nie przeprowadzałem tak oczywistego sortowania, już to samo w sobie było odpoczynkiem dla skołatanej, ciągłym-brakiem-wiosny, łepetyny.
Omawiane tu puzzle z wodą w stanie szybkim, składają się z zawrotnej liczby około 5 kolorów, więc warto poświęcić kilka swych bezcennych chwil, na równie cenny opis każdego z nich, oczywiście dla zachowania nieporządku, w porządku całkowicie niealfabetycznym:
Białe - odzwierciedlają standardową zawartość przeciętnego wodospadu. (około 84 elementy)
Czerwone - duży czerwony kamyszek, kamyszki na Islandii najwyraźniej są czerwone i co im zrobisz... (ten akurat składa się w porywach ze 151 elementów)
Niebieskie/Szare - chmurki i to co zazwyczaj występuje nad nimi. (raczej 367 elementów)
Zielone - trawka i cała reszta kwiecia i chwasta, co okolice wodospadu bujnie zarasta. (co najmniej 367 elementów)
Ale dość już tego lania wody, Islandia czeka.
Na marginesie - pojechałbym, choć mnie zapewne nie stać, a mówiąc dobitniej to nie stać mnie, by mnie było na to stać. Tup tup tup tup... (odgłosy kroków coraz szybciej i coraz bardziej bezlitośnie uciekającego życia)
Wodospad i romantyczna linia horyzontu, w zestawie z ukochanym, rzadko teraz widywanym słoneczkiem, było pierwszym, co ukazało się mym podkrążonym, spragnionym witaminy D, a zapewne wkrótce większego spożycia marchewki, oczom. Ten etap był błyskawiczny, niczym przygotowanie zupki Kung-Fuj, w czterech glutaminianowo-sodowych smakach, na szczęście zanim popadłem w dalszy puzzlowy trans (jak ja lubię ten stan
) zdążyłem uwiecznić pierwsze (i jedyne zresztą) zarysy tego dość poprawnego geometrycznie pejzażu:
Kolejną ofiarą agresywnego układania padły czerwone jak cegła marsjańskie skały, (i najwyraźniej islandzkie też, i nic im nie zrobisz...
) by się tu wspiąć, wypadało już czasem wyjąć palec z nosa i podrapać się trochę po brodzie. (oczywiście innym palcem - bhp przede wszystkim) Wobec pierwszego zaistniałego wyzwania, mimo odczuwania lekkiego dyskomfortu z powodu braku obecności palca w rzeczonym nosie, dzielnie ubrałem uprząż, założyłem kilka wspinaczkowo-puzzlowych stanowisk i raźnie, głównie po wykrojniku, (swoją drogą nie był zbyt przyjazny, dobrze, że chociaż niektóre dzyndzle są mniej lub bardziej dzyndzlowate od innych) szukałem kolejnych punktów zaczepienia, jednak zdobycie skałki nie dawało pełni szczęścia, jakie zapewne daje islandzkie lato, z średnimi temperaturami 13 stopni, więc z siłą wodospadu przystąpiłem do dalszego zapełniania niezapełnionego. Rzuciwszy krzywym okiem na zbyt dużą, zresztą jeszcze nawet nieuporządkowaną, w-iście-niemieckim-stylu, (jaa) liczbę pozostałych niebiesko-szarych elementów, skupiłem swe wysiłki na ogrodnictwie, w ruch poszły islandzkie chwasty, porosty i inne kwiatki. Owe kwiatki, porosty i inne chwasty, mimo zajmowanej przez nie, większej przecież niż skałki, powierzchni użytkowej, poddały się, o dziwo (ależ ja brzydkich słów używam) jeszcze szybciej. Rozochocony dotychczas perwersyjnie łatwymi zadaniami, radośnie, choć z lekkim bólem kregosłupowego odcinka szyjnego, skierowałem wzrok w niebo.I o ile wcześniej ten błyskawiczny potok dokładanych puzzli, mógł nawet przypominać Niagarę, teraz zaczął odzwierciedlać inny, trochę mniej znany wodospad, i bynajmniej nie był to ten z wspaniałego wulkanicznego lodowca Eyjafjalalalalala (jak zwał tak zwał, to ten niegdyś słynnie "wybuchłwszy" islandzki wulkan), a raczej wolnospad z sopli pod dachem monopolowego, w jakimś wielkowiejskim islandzkim Zadjúpivjojgurze, gdzie, jak mawiają miejscowi, "Psydópammi scekajjöm".
Cóż, wcześniejsza część obrazka zajęła mi ok. 4 godziny, (to jak na mnie tempo światła) a samo niebo nad Islandią powstawało aż drugie tyle, aj tam, Bóg potrzebował całego dnia na stworzenie niebios, więc i tak byłem szybszy.
A teraz popodziwiajmy sobie widoczek, rozsiadając się, na pochodzących z naszego ulubionego skandynawskiego sklepu, krzesełkach turystycznych o pięknej nazwie "HASTUR"...oj... Co to za dźwięki? Dlaczego tak nagle zrobiło się ciemno...?!
A opis jak zwykle top 
) Nie wiem czy pogodziłbym się z plastikowymi/drewnianymi/metalowymi tackami, minusem może być przesuwanie się puzzli i ogólna ciężkość plastiku.
życzę posiadania samych kompletnych zestawów puzzli. Aby wszystkie zawsze były w zestawie i nigdy nie ginęły 
Z Ukrainą